Χ. Κασίμης: “Και πολύ λίγα και πολύ αργά! Γιατί οι αγρότες δεν είναι στις προτεραιότητές τους.”

Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις ορισμένων ΜΜΕ (που προφανώς διέρρεαν από το ΥΠΑΑΤ) ότι μέχρι 10 Ιουλίου θα καταβληθεί η στήριξη, στους αιγοπροβατοτρόφους τουλάχιστον, φτάσαμε τέλος Αυγούστου και δεν φαίνεται να μπαίνουν λεφτά στις τσέπες των αγροτών πριν τις αρχές του φθινοπώρου. Το ίδιο ισχύει και για την αλιεία και το μέτρο προσωρινής παύσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ μας βομβαρδίζει καθημερινά με Δελτία Τύπου για τον αγώνα της να ενισχυθεί η ρευστότητα του αγροτικού τομέα, οι επενδύσεις και γενικότερα η ανάπτυξη.

Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει καθημερινά.
Απλά πράγματα:

• Τα μέτρα στήριξης του αγροτικού κόσμου και των αλιέων παραμένουν περιορισμένα και υλοποιούνται υπερβολικά καθυστερημένα
• Η ρευστότητα παραμένει μηδενική
• Τα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι ανύπαρκτα παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα είναι σε ισχύ από τον Ιούνιο
• Τα σχέδια βελτίωσης «που ξεκόλλησαν» παραμένουν κολλημένα
• Οι δημοπρατήσεις των ενταγμένων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγγειοβελτιωτικών έργων ανύπαρκτες (πλην δύο που προλάβαμε στο παρά πέντε)

Τελικά, εκτός από την επιλεκτική ιεράρχηση, αναβλητικότητα, αποσπασματικότητα και έλλειψη σχεδίου για την στήριξη του αγροτικού κόσμου φαίνεται ότι και κάτι άλλο συμβαίνει.

Φαίνεται ότι μάλλον κυριαρχεί η σκοπιμότητα μιας σχεδιασμένης καθυστέρησης στην εφαρμογή ακόμα και αυτών των φτωχών μέτρων στήριξης.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ έχει κάνει την επιλογή να ΄τρενάρει’ την υλοποίηση των μέτρων στήριξης για δύο λόγους.

Ο ένας, για να έχει μεγαλύτερη διαχειριστική ευελιξία σε περίπτωση εκλογών και ο άλλος για να περιορίσει στο μέτρο του δυνατού το ύψος της στήριξης των αγροτών από εθνικούς πόρους λόγω των αναμενόμενων πιέσεων και αυξημένων αναγκών στην υπόλοιπη οικονομία το φθινόπωρο.

Και αν η κυβέρνηση ακολουθεί αυτή την παρελκυστική πολιτική, ο αγροτικός κόσμος που είναι αλήθεια για να διεκδικήσει τα δίκαιά του;
Φοβάμαι πουθενά!

Το έλλειμμα συλλογικής οργάνωσης και θεσμικής εκπροσώπησης των αγροτών γίνεται κάθε μέρα που περνάει και πιο επώδυνο για την βιωσιμότητα της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας.