Τι είναι ο Αείλανθος?
Ο Αείλανθος (Ailanthus altissima), είναι ένα ξενικό είδος δέντρου που κατάγεται από την Κίνα, την Ταϊβάν και την Κορέα. Το δέντρο αυτό είναι γνωστό και ως Βρωμοκαρυδιά ή Βρωμόδεντρο, λόγω της δυσάρεστης μυρωδιάς του.
Είναι φυλλοβόλο δέντρο, με μεγάλα σύνθετα φύλλα, τα οποία αποτελούνται από αντίθετα διατεταγμένα φυλλάρια. Αν και μπορεί να φτάσει τα 100 χρόνια ζωής, συνήθως είναι βραχύβιο και λίγα δέντρα ζουν περισσότερα από 50 χρόνια. Ανθίζει την άνοιξη και τα άνθη του έχουν μια χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Άσχημη είναι και η μυρωδιά των φύλλων, καθώς και του βλαστού, και γίνεται αισθητή ιδίως όταν σπάσουν ή σκιστούν.
Έχει ευθύκορμο σχήμα και μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα 25 μέτρα σε ύψος. Ο κορμός του είναι λείος με γκριζόφαιο χρώμα. Είναι δίοικο δέντρο, δηλαδή υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά φυτά.
Γιατί είναι πρόβλημα;
Παράγει πολλούς σπόρους, οι οποίοι, χάρη στις πτέρυγες που διαθέτουν, μπορούν να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις, βοηθώντας έτσι την ταχύτερη και ευρύτερη εξάπλωση του είδους.
Έχει εκτεταμένο ριζικό σύστημα και μπορεί να αναπτύξει πολλές και ισχυρές παραφυάδες ακόμα και σε αρκετή απόσταση από τον αρχικό κορμό. Επίσης, ο αείλανθος παράγει μία τοξική ουσία, την αειλανθόνη, που παρεμποδίζει ή και αναστέλλει την ανάπτυξη άλλων γειτονικών φυτών.
Στην Ελλάδα εισήχθη για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα, μάλλον από τη βασίλισσα Αμαλία, στον τότε Βασιλικό Κήπο, ως καλλωπιστικό δέντρο. Έκτοτε φυτεύτηκε σε πολλές αστικές και περιαστικές περιοχές της χώρας και πλέον αυτοφύεται και μάλιστα έχει γίνει ένα πολύ επεκτατικό ζιζάνιο, καθώς έχει καταφέρει να επικρατήσει, εις βάρος πολλών άλλων αυτόχθονων ειδών φυτών.
Τι θα κάνουμε στο Κτήμα Συγγρού;
Στο Κτήμα Συγγρού απαντάται εδώ και πολλά χρόνια, με τάση όλο και μεγαλύτερης εξάπλωσης.
Στο πλαίσιο της προστασίας της βιοποικιλότητας του Κτήματος, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο προχωρά στην πραγματοποίηση μιας στοχευμένης δράσης διαχείρισης και βελτίωσης της βλάστησης, η οποία περιλαμβάνει τον έλεγχο των Αείλανθων, αποκλειστικά με μηχανικά μέσα και χωρίς τη χρήση χημικών. Συγκεκριμένα, κόβονται επιλεκτικά Αείλανθοι, με έμφαση στα θηλυκά φυτά, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διαρκούς νέας διασποράς του είδους. Επίσης, απομακρύνονται οι παραφυάδες για να περιοριστεί, κατά το δυνατόν περισσότερο, η εξάπλωση εις βάρος των παρακείμενων ειδών.
Έτσι, διασφαλίζεται η διατήρηση της φυσικής και ιθαγενούς βιοποικιλότητας του Κτήματος, χωρίς όμως να εξαφανιστεί εντελώς ο Αείλανθος.
Μαρία Κοτζακόλιου
